سر تقسیم گل و عشق و غزل‌های قشنگ
همه بودند و نبودی و دلم شاد نبود
دردِ شیرین مرا هیچ طبیبی نشناخت
سر بالین من آن لحظه که فرهاد نبود
دلم از سردی مهر تو به خود می‌پیچید
مگر ای دوست! بهار دلت آباد نبود؟
بال پرواز مرا یک نفر آرام شکست
این هم از لطف کسی جز خود صیاد نبود!
نشد انگار بگویی که دلت با ما نیست
نکند درد تو را هم لب فریاد نبود؟
ابو الفضل صمدي
نیستی